Nog 4 weken tot het prestatiemoment van het jaar, namelijk het Wereldkampioenschap in Mexico! We spelen in Tlaxcala, een stadje in het hart van het land, wat op een opvallende hoogte van 2230m ligt. De lagere zuurstofdruk geeft enorme stress op je conditie, en zorgt er daarnaast voor dat de balbaan anders verloopt. Om optimaal voor te bereiden op het WK, reizen we met de beach team Nederland selectie naar de Oostenrijkse Alpen voor een hoogtestage. Een week met beachvolleybal, hoge bergen en mooie uitzichten. Een droom die uitkomt voor een passievolle motograaf.

Met een grote groep van 17 leden (mannen, vrouwen en staf) komen we na een korte vlucht aan bij ons berghuisje in het minuscule Küthai. Het dorpje, met slechts 29 inwoners, heeft een olympische hoogtetraining accommodatie waar we een week gaan beachvolleyballen en krachttrainen. Voor een optimale zuurstof-aanpassing, mogen we de eerste dagen maar een uur per dag trainen, en wordt het ons ten strengst verboden om fysiek inspannende activiteiten te doen. Er valt naast beachvolleyballen ook helemaal niks te doen in Küthai, en we beginnen ons allemaal snel te vervelen. Gemonitord door onze hartslagmeters, spelen we uren lang bordspelletjes en kijk ik op mijn motorola naar series. Ik heb zin in avontuur.

Het gaat op dag drie helemaal mis. Het is voor het eerst mooi weer, en we zijn wéér het grootste deel van de dag vrij, stom! Met rustige intenties gaan we met een kleine groep de dichtbijzijndste berg verkennen. “Waag het niet om lang te wandelen!” aldus de fysieke trainer. Toevallig, komen we op een route richting de Sulzkogel, de hoogste en moeilijkste hike van de hele vallei. Het pad is veel te mooi en vooral veel te uitdagend om direct te stoppen, en we nemen ons voor om het slechts een uurtje te volgen. Je kan natuurlijk al raden wat er is gebeurd.

Topsporters beschikken over een paar bijzondere eigenschappen die cruciaal zijn voor presteren, maar redelijk onhandig in het dagelijkse leven. We zijn hypercompetitief, overschatten onze fysieke capaciteiten, en geven nooit op. Toen de bergtop in de verte tevoorschijn kwam, was het al te laat. We komen 8 uur na vertrek terug, met brandende spieren en pijnlijke schaafwonden van de rotsige, stijlen en niet risicovrije klimroute. De coach is woedend, en we krijgen waarschijnlijk straf, maar het maakt mij niets uit. Het was een van de vetste ervaringen van het jaar. Gelukkig heb ik alles met mijn motorola edge 30 fusion kunnen vastleggen. Check de recap hieronder!

Een gezamenlijk avontuur, en een gedeelde straf, zorgen voor teamspirit. We hebben elkaar echt beter leren kennen en hebben het in de daaropvolgende dagen ook steeds leuker. Ondanks de uitzonderlijke spierpijn, sta ik heerlijk te trainen tijdens de competitieve tweede helft van de stage. De oefenpotjes en cardiosessies op hoogte zorgen ervoor dat ik iedere dag gesloopt en klaar voor bed terug kom in het appartementje. De tijd vliegt voorbij, en voor dat ik het weet zit ik in het vliegtuig terug naar Nederland. Het is zeker niet zo leuk als het strand, maar de bergen hebben toch wel iets fascinerends. Wanneer ik eindelijk thuis in Den Haag ga slapen, droom ik over bergtoppen, rotsige paadjes, en vrijlopende koeien.