Leon Luini en Ruben Penninga winnen brons Beachvolleybal in Brazilië!

Ruben en Leon spelen Beachvolleybal en zijn hard onderweg naar de Olympische Spelen. Hier lees je over hun reis en de successen. Hieronder het verslag van de reis naar Brazilië waar ze maar liefst een derde plek behaalden!

Een belangrijk toernooi

Voor de eerste keer in Brazilië! Wow, wat een bijzonder land. Aan de ene kant is het een paradijs op aarde, met een tropische sfeer en ontzettend veel natuur. Aan de andere kant is het helaas heel armoedig en zijn vanzelfsprekende dingen slecht geregeld, zoals onze binnenlandse vlucht die opeens 5h vertraging opliep. Gelukkig is de batterij van onze nieuwe motorola gemaakt voor lange reizen en hebben wij rustig kunnen studeren op de terminal van Sao Paulo. 

Drie vluchten en 22h later komen we met een redelijke jetlag aan op onze bestemming, Itapema, een klein standje aan de kust, waar het toernooi zal plaatsvinden. Ondanks de gespannen sfeer (altijd voor een belangrijk toernooi) hebben we een kunnen proeven van het echte Braziliaanse strandleven: slippers, zwembroek en heel lekker eten. Ook tijdens deze ontspanning blijft het opletten in Brazilië want Ruben werd tijdens een natuurwandeling in een bosje gelokt en bijna beroofd… Gelukkig is hij groot en sterk! 

Kwalificatie

Ons doel in Brazilië? wij willen ons kwalificeren voor het hoofdtoernooi Beachvolleybal. Dit betekent dat we beide wedstrijden in de kwalificatie moeten winnen om bij de beste 24 teams te horen. Een potje verliezen, en je ligt er direct uit. Spanning, twijfels en verwachtingen houden ons de avond voor de start tot laat wakker. We krijgen nauwelijks een hap ontbijt naar binnen en lopen na een uitgebreide videoanalyse naar de velden. Dit is waar we het uiteindelijk allemaal voor doen. Al die uren keihard trainen, een beperkt sociaal leven en ten alle tijden gezond eten, allemaal in dienst voor momenten zoals deze. 

We spelen fantastisch en winnen overtuigend van Frankrijk en Zwitserland! Doel gehaald, wat een waanzinnig gevoel! Met een glimlach bereiden we ons voor op de ‘main draw’ wedstrijden, door samen de volgende tegenstanders te analyseren op onze motorola. Eigenlijk kan ons toernooi niet meer stuk, we staan nu tussen echte wereldtop teams. Niemand die ons kent, en alles wat we winnen is mooi meegenomen. 

Wat er in de drie dagen daarop is gebeurd kan ik bijna niet verwoorden. We spelen geweldig, op de top van ons kunnen, en winnen 5 van de 7 potjes tegen de internationale top. Het tijdsbesef gedurende deze drie dagen is helemaal weg doordat de ene onvoorstelbare overwinning de andere weer overtreft. We winnen zelfs voor een paar duizend lokale fans tegen het eerste Braziliaanse team en worden uiteindelijk derde.

EEN MEDAILLE!

Onvoorstelbaar. We staan op het podium en openen champagne tussen spelers die we hiervoor op TV bekeken. We horen er opeens bij. Een van de gelukkigste momenten van ons leven. 
Ook al zijn we fysiek helemaal gesloopt, moet zo’n succes echt gevierd worden. We gaan samen met de meiden, die een zilveren medaille hebben veroverd, de stad in. Helaas is het Paaszondag, niet echt de beste avond voor een feestje in de club, maar ik denk dat er een stel locals zich altijd zullen herinneren hoe een groep lange Hollanders vrolijk en vooral heel houterig hebben staan dansen op Braziliaanse samba. 

De lange terugreis is een stuk aangenamer als je gelukkig en vooral moe bent. Leon viel vrij direct in slaap, maar gelukkig had Ruben nog de energie om alle leuke beelden van onze reis op zijn Motorola te editen in een leuk filmpje. 

Blijf ons avontuur volgen waarin we op weg zijn naar de Olympische Spelen.